هر آنچه را که باید در مورد فلج مغزی بدانید

فلج مغزی ، یک بیماری فردی نیست بلکه در عوض چندین اختلال ایجاد می کند که باعث ناتوانی حرکتی بر حرکات بدن و هماهنگی عضلات به دلیل آسیب به تعدادی از مناطق خاص مغز می شود

بسیاری از متغیرها به دلیل فلج مغزی اهدا می کنند ، احتمالاً بیشترین میزان آسیب مغزی قبل یا هنگام تولد است. علاوه بر این ، ممکن است پس از تولد به دلیل آسیب مغزی در سالهای اولیه ، شاید از مننژیت باکتریایی یا شاید آسیب دیدگی در سر اتفاق بیفتد.

کودکان مبتلا به فلج مغزی ممکن است در موقعیتی قرار نداشته باشند که دقیقاً به همان روشها راه بروند ، صحبت کنند ، غذا بخورند یا بازی کنند زیرا بسیاری از کودکان دیگر و متأسفانه می توانند تقریباً در تمام زندگی خود داشته باشند.

اگرچه کودکانی که فلج مغزی بسیار خفیف دارند گاهی اوقات با گذشت زمان به سن مدرسه بهبود می یابند ، اما تقریباً همیشه یک ناتوانی مادام العمر است.

در بیشتر موارد ، حرکت به همراه سایر مشکلات مرتبط با فلج مغزی فقط آنچه را که کودک می تواند یاد بگیرد و انجام می دهد تا در درجه های مختلف در طول زندگی خود تأثیر بگذارد.

با این حال ، بسیار مهم است که تشخیص دهید که فلج مغزی یک بیماری یا بیماری نیست. این مسری نیست و بدتر نمی شود.

بسته به اینکه کدام قسمت از ذهن قبلاً تحت تأثیر قرار گرفته است ، تعدادی از موارد بعدی ممکن است رخ دهد: سفتی عضلات یا اسپاسم. جنبش غیر ارادی ؛ اختلال در راه رفتن و تحرک ؛ احساس و ادراک غیر طبیعی ؛ اختلال در بینایی ، شنوایی یا گفتار و تشنج.

در آمریکا امروز ، تعداد بیشتری از افراد از فلج مغزی نسبت به هر ناتوانی در رشد برخوردار هستند. حدود دو کودک از هر هزار متولد شده ، نوعی فلج مغزی را شامل می شوند. مطالعات نشان می دهد که حداقل 5000 نوزاد و کودکان نوپا و 1200 - 1500 پیش دبستانی به عنوان فلج مغزی هر ساله مشخص می شوند. در هر یک ، تقریباً 500000 نفر در آمریکا مقداری فلج مغزی دارند.

اصطلاح فلج مغزی به خودی خود شامل انواع اختلالات حرکتی و استقرار است. برای بیان این موارد ، متخصصان کودکان ، متخصصان مغز و اعصاب و درمانگران از چندین سیستم طبقه بندی و چندین برچسب مختلف استفاده می کنند.

پزشکان غالباً برای تجزیه و تحلیل فلج مغزی در کودکان کوچک به تأخیر می افتند. این به دلیل انعطاف پذیری سیستم عصبی مرکزی کودک است. مغز نوزادان و کودکان نوپا ظرفیت بسیار بیشتری برای اصلاح خود نسبت به مغزهای بزرگسال دارند.

همچنین سیستم عصبی کودک با گذشت زمان سازماندهی می کند ، بنابراین متخصصان مراقبت های بهداشتی باید نقاط قوت و نیازهای کودک را در هر زمینه اندازه گیری کنند.

با این حال ، به طور کلی ، علائم حرکتی کودک 2-3 سال تثبیت می شود. به دنبال این سن ، معمولاً لحن به طور چشمگیری تغییر نمی کند.

بینش های جدید در مورد ماهیت فلج مغزی به طور فزاینده ای مورد بررسی قرار می گیرد و کشف می شود که روشهای درمانی به مراتب بهتری برای کمک به کودکان مبتلا به CP برای درک چگونگی بهینه سازی ظرفیت های دستکاری خود ارائه می دهد.